Rita Hoofwijk - A Way of Seeing - 5

Rita Hoofwijk - A Way of Seeing - 5

Deel 5 van 6

Vandaag maakte ik een wandeling overdag. Het ongewone straatbeeld was zoals verwacht. Vanaf de zijlijn keek ik naar het plein. Stel, er zou iemand bestaan die de afgelopen twee weken van de wereld had gemist. Wat zou diegene zien? Zou het opvallen dat de twee vrouwen op een onnatuurlijke afstand van elkaar zaten te praten? Wat zou deze persoon voor mogelijke oorzaak toedichten aan de afwezigheid van passanten, fietsers, auto’s, bussen, geluid, leven? Hoe snel zou het duidelijk worden dat de mensheid in een crisis was beland, die de tot dusver gekende werkelijkheid van het leven in de stad, in dit deel van de wereld, onmogelijk had verklaard?

Het is een vreemde exercitie om in je omgeving te zijn met het besef dat vrijwel alles door mensen is ontwikkeld of vormgegeven. De bank, de lamp, het licht, het stopcontact, de bakstenen, de verf, de vorm van een deur, een deur, een sleutel, het geluid van een deur die in het slot valt, muziek, de hoogte van een eettafel, een boek, het idee van een boek, een computer, een afbeelding, een online netwerk.. Daartussen zijn er af en toe niet-menselijke dingen, of organismen. In het huis waar ik in woon, zijn dat schelpen, stenen, (kamerplanten tellen al bijna niet meer mee vind ik) verder kom ik niet.

Een keer in mijn leven heb ik ook fysiek meegemaakt dat er een wereld buiten de menselijke is. Het was tijdens een wandeling in een berglandschap. Nooit eerder was ik in zo'n ongerept natuurgebied geweest. Het had iets onwerkelijks daar te lopen en de onmetelijke grootte van de bergen af te leggen tegen mijn eigen nietigheid. Ik kon er niet bij, kon het niet begrijpen en het was een overweldigende ervaring. De steden, de dorpen, de wereld die we voor onszelf bouwden is afgesteld op onze vorm, aangepast naar onze wens. Nu is het deels die levensstijl die ons bedreigt. Ik denk aan het berglandschap. Ik weet niet of ik er ooit nog terug zal keren, al voel ik soms iets wat op heimwee lijkt. In plaats daarvan kijk ik opnieuw naar buiten, naar een stellage, waar verder gebouwd wordt aan de wereld van de mens

📷 Dagelijks een beeld vanuit de ramen bij Rita thuis

Bekijk ook deel 1/6
Bekijk ook deel 2/6
Bekijk ook deel 3/6
Bekijk ook deel 4/6