Festival / Première / Cement Productie / English Spoken / Niet rolstoeltoegankelijk

Ika Schwander

è vero è vero è vero

Vertrekkende vanuit het eeuwenoude verhaal van Judit en Holofernes en vanuit een gewelddadig interpretatie door een schilder met het hoofd van haar verkrachter, vertelt deze beeldende voorstelling over de tijdloosheid van pijn en verzet.

Love invents the body that is not an object

I had three options: wife, mother or nun
But I wanted some epic use for my excellent body
Some heroism
So instead I became a murderer

I killed a man and left his body in his bed
I only took his head 

I said goodbye to his army
goodbye 
and I left 

And now I am returning home with his head between my legs
There is no better place for him to be than between my legs
This is home I said to him
This is my mouth
This is my nose
This is my knee
This is the door
And this is the place where you ought to be

If I would be Judit in this soft and fragile century: 

This is the way I would have looked when I returned home
The way I would have danced while returning home
The way I would have closed my eyes

This is what love did to me 

è vero è vero è vero (vertaald: het is waar, het is waar, het is waar) zijn de woorden die de 17-jarige schilder Artemisia Gentileschi uitsprak tijdens een rechtszaak tegen Agostino Tassi, de man die haar verkrachtte. In deze voorstelling wordt de geschiedenis met het nu verbonden. Waar Gentileschi in haar schilderij het hoofd van haar verkrachter af hakte, draagt maker Ika Schwander het tussen haar benen. 

Een Cement Productie in Coproductie met Via Zuid, Talentontwikkeling Podiumkunsten Limburg