Een doos vol tranen

Een doos vol tranen

Een oefening in afscheid nemen

Marijn Graven neemt in haar performance A MA ZON EN een erotisch rouwritueel afscheid. Ter voorbereiding lijstte ze voor ons op wat er van haar liefde overblijft nu ze heeft gebroken met haar ex-vriend en een vriendin van haar plotsklaps uit het leven stapte.

Inhoud:

1 paar rubberlaarzen, maat 45
1 flesje parfum
1 leren portemonnee
2 paar sokken
1 satijnen cadeauzakje
1 bergkristal
1 theateraffiche waarop haar en zijn naam staan met de naam van de acteur, als hun kind, tussen hen in
1 armband van rozenkwarts
1 armband met 12 edelstenen 
1 edelsteen in de vorm van een ei met houten houder
1 paar hartjesoorbellen van Portugees keramiek
1 armband van leer en Portugees keramiek
1 dromenvanger
1 pluchen egel
1 boek van Andrei Tarkovski
1 paar kubusvormige oorbellen van Venetiaans glas
1 hanger van Venetiaans glas
1 armband met glazen kralen
1 elektrische tandenborstel opzetstuk
1 toneelstuk geschreven door hem op haar verzoek
1 leren halsketting met zilveren zon
1 visitekaartje met zijn naam
1 Matroesjka met 3 ingezetenen
1 armband van bergkristal
1 gehaakt zakje met 2 hazen, de één kijkt de ander aan terwijl ze elkaars poot vasthouden
1 cd van Bebo & Cigala
1 uitgeblazen verjaardagskaarsje
1 tandenstoker van het merk Samurai extra fine
1 vlinder van plastic
1 houten aankondigingsbordje met de titel van de voorstelling waarbij ze beiden betrokken zijn
1 inkttekening van een gezicht
1 pet met de naam Miranda erop geborduurd
1 Abalone schelp
1 ganzenveer
1 zakje witte salie

Dit zijn de stoffelijke resten van drie jaar vol amoureuze pogingen tot verbondenheid. Zorgvuldig opgeborgen in een kartonnen kijkdoos van 33,5 bij 25 bij 26 cm. De doos is niet begraven, niet verbrand, niet in zee geworpen en niet met een raket de kosmos ingeschoten. Wat de laatste bestemming van de doos zal zijn, is onbekend. Ze heeft nog twee vetplanten op de vensterbank staan en één orchidee die eigenlijk ook in de doos horen, maar dan zouden de planten doodgaan en dat wil ze niet.
De planten waren altijd een graadmeter voor haar als hij in zijn moederland was, zo zag ze hoe het met hem ging. Waren de planten droog, geel, bruin, verwelkt of ontluikend groen, dan vertelde dat iets over hun liefde. Als de planten zouden sterven dan zou ook hun liefde dood zijn, dacht ze. Maar de planten leven nog terwijl de verbinding lijkt gestorven.

Een van haar beste vriendinnen is afgelopen jaar uit het leven gestapt. De spullen van haar vriendin:
1 pluchen eenhoorn sleutelhanger
1 Japanse wenkende kat
1 paar pinguïn oordopjes,

koestert ze juist.
Maar alles wat haar aan hem doet denken kan ze niet langer in haar blikveld verdragen en dient diep verborgen te blijven in deze tombe van verloren liefde, in een doos vol tranen.

Marijn Graven