Programma

THIS APPEAR is een muzikale en beeldende ervaring over vergankelijkheid. Een contemplatieve performance over het opkomen en het afgaan. Theatermakers Doris Vervuurt en Marthe Koning werpen in het hier en nu een blik op ons tijdelijke bestaan. Ons lichaam vergaat tot stof, ontbindt zich tot triljoenen losse deeltjes om uiteindelijk opgepikt te worden door de eerste de beste windvlaag en wervelend terug de ruimte in te verdwijnen. Wat blijft er van ons over?

Ooit kwam Etuwe Bright Junior naar Europa om zijn voetbalcarrière uit te bouwen. Nu werkt hij zonder diploma in een fabriek. In Look On The Bright Side onderzoekt Junior zijn eigen droom: het sterrendom. Zijn schijnbaar absurde poging om een ster te worden, biedt een blik achter de schermen van de roem. Welke mechanismen in onze maatschappij bepalen wie ‘het maakt’? En onder welke omstandigheden?  

In Between is een solo van choreograaf en danser Evangelos Biskas V, waarin hij werkt met het absurde en irrationele karakter van zijn eigen dromen. Hij gebruikt de droombeelden, stemmingen en intenties om zijn intuïtieve en instinctieve fysieke benadering van dans te sturen en vorm te geven. Experimentele hiphop, hedendaagse dans en improvisatie worden met elkaar vermengd, waardoor een authentieke bewegingstaal ontwikkeld wordt.

La Loba is een opera- en oerduet, een dialoog voor twee hoge zangstemmen. Een partituur voor stem en licht, een ruimte waarin twee lijven een nieuwe aria zoeken, tussen vibrato en huilen in. Een manifest voor fluïditeit van mannelijkheid en vrouwelijkheid, van mens en dier, van tenor en sopraan. La Loba is een compositie gezongen boven botten die ooit verloren waren, teruggevonden, en door het lied herrijzen als een huilende wolf.

In Weird Tales dalen Mats Vandroogenbroeck, Nona Demey Gallagher en Timo Sterckx — oprichters van het theatercollectief Krapp — samen met actrice Greet Jacobs af in de slijmerige spelonken van de horrorgeschiedenis, op zoek naar oude en eigentijdse griezelverhalen. In het halfduister van die smalle vochtige kamers naaien ze persoonlijke nachtmerries, collectieve angsten en horrorclichés aan elkaar, in de hoop een monsterlijke voorstelling te creëren.

Met A MA ZON EN creëert Marijn Graven een erotisch rouwritueel waarin we als publiek de pijn en (on)mogelijkheid van de liefde ervaren door de ogen, stemmen en lichamen van Milou van Duijnhoven en Timo Tembuyser. Zij zullen de mythische personages Penthesilea en Achilles belichamen in een muzikaal en fysiek duel.  

FASE is een korte interventie in de publieke ruimte, waarin je uitgenodigd wordt om samen een denkbeeldige ruimte te creëren. Drie performers verkennen met hun lichamen mechanismes en systemen, van tastbare structuren tot ecosystemen en samenlevingen. Wat betekent het om ergens onderdeel van te zijn? Hoe leven wij samen?

We nodigen u uit aan tafel! Schuif aan terwijl Menzo samen met de toeschouwers een kleine, poëtische wereld bouwt om in te verdwalen. De magie van spelen met de dingen die er zijn en plots iets nieuws zien. Onduidelijke Correspondenties van Menzo Kircz is een zoektocht naar taal en een gezamenlijke ruimte. Een gesprek met de dingen. Een theatervoorstelling ter grootte van een tafeloppervlak.

Let op: bij deze voorstelling zit je dicht bij elkaar, rondom een tafel. Daarom is deze voorstelling enkel te bezoeken samen met je huishouden. Je kunt een ticket kopen voor 2 personen, of voor 3 personen of meer (met een maximum van 10).

Being Here for You, van Rita Hoofwijk en de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Hannah Loewenthal, begon als een reactie op de situatie van lockdowns en de onmogelijkheid jezelf te verplaatsen. Ze vroegen zich af: Moet je iets met je eigen ogen zien om een ervaring ‘echt’ te laten zijn? Kun je de wereld door een ander ervaren? In een geschreven uitwisseling verkenden ze deze vraag. Speciaal voor Expeditie Cement delen ze een deel van hun werk als 'gedrukte voorstelling', waarin ze je meenemen op de reizen die zij zelf voor en door elkaar hebben gemaakt.

A Way of Seeing van Rita Hoofwijk vormt een onderzoek naar de context van het kunstbezoek. Hoe kwam een bezoeker er terecht, hoe gaat iemand er vandaan? 
Ongepland vergezelt Rita een toeschouwer bij het bezoeken van enkele voorstellingen op Festival Cement. Deze ontmoetingen resulteren in teksten, die niet gaan over waarnaar gekeken wordt, maar over de manier waarop. 
 

In onrustige tijden voelt het geruststellend te kunnen zeggen dat we stevige grond onder onze voeten hebben. Wanneer de grond onder de voeten vandaan geslagen wordt, wankelt het zelfbeeld. In Transmute, het eerste groepswerk van choreografe Sabine Molenaar, wordt bekende bodem opeens drijfzand en zakken we langzaam weg in een onbekende, wonderlijk onalledaagse wereld. 
Onder de naam Sandman maakt Sabine beeldrijke dansvoorstellingen waarin de associatieve logica van het dromen regeert.

Verborgen in de Stille Oceaan ligt het kleine eiland Nauru, ooit Pleasant Island genoemd. Vandaag de dag is alle natuurlijke rijkdom uitgeput en is het eiland het toneel van vluchtelingenkampen. Documentair-theatermakers Silke Huysmans en Hannes Dereere gaan, aan de hand van interviews en gesprekken die ze op het eiland opnamen, op zoek naar een perspectief. Welke vooruitzichten blijven er over op een plek die ecologisch en economisch te gronde werd gericht?

om de hoek woont een struik is een voorstelling voor alle leeftijden. Theatermakers Sonja van Ojen en Hendrik Kegels brengen door middel van een zelfgebouwde maquette een miniatuurstad tot leven. De dag breekt aan, een vuilnisbak waait om, een plastic zakje verstrikt zich in de takken van een boom, de krokussen gaan open. In dit woordeloze schouwspel kijken we niet naar de mensen maar naar alle andere inwoners van de stad, zoals de Esdoorn, de Lantaarnpalen en het Openbare Toilet. 

De moeders van St. Radicale Gezelligheid werden werkloos. De ene moeder werd boventallig verklaard, de andere werd na dertig jaar plots ontslagen. In De wereld heeft ons failliet verklaard ontleden ze het fenomeen werk en zoeken ze een manier om met verlies om te gaan. Alle vier verlangen ze naar een radicale verandering in het arbeidsklimaat. De dochters broeden ook op wraak…

Je stapt een witverlichte tunnel binnen. Terwijl je naar voren beweegt, begint de wind te waaien. De storm steekt op, raakt je aan, omgeeft je. Tot er niets anders is dan de chaos en jij.
De installatie White Noise geeft je de kans om jezelf onder te dompelen in een overweldigende sensorische beleving, die je uitnodigt om jouw eigen plek in een eindeloosheid van chaos te verkennen. 

“Heremetijd, na al die tijd, door Gerritje weer verleid.”

Zoete Lieve Gerritje is klaar voor een comeback. In muziektheatervoorstelling Zoete Lieve Gerritje zoekt Teletext naar de wortels van het Bossche volksliedje. Wie was die mysterieuze figuur Gerritje, en waarom wordt ze al eeuwen door ons bezongen? Waar staat ze voor? Een verzameling van Bosschenaars en kunstenaars voorziet het roestige stadssymbool van een update. 

Oxygen Debt is een filosofische spinningles van Werkplaats van de Woestijne, waarbij je samen met andere toeschouwers de grenzen van je eigen lichaam verkent. Terwijl je beweegt en de zuurstofschuld in je spieren toeneemt, sta je stil bij wat er op dat moment in je lijf gebeurt. Hoe klopt je hart, waar stroomt het bloed heen, hoe trekken je spieren samen, wat is ademen? Durven we ons lichaam ook te zien als een herinnering aan onze tijdelijkheid?

“The main thing is this, when you get up in the morning, you must take your heart in your two hands. ​You must do this every morning.”  - Grace Paley - Maar hoe doe je dat, je hart vasthouden? En: hoe laten we het ook weer los?
​In het kader van het werk Oxygen Debt schreef Bart van de Woestijne voor Expeditie Cement deze papieren denkoefening voor jezelf of voor iemand anders, om ons eraan te herinneren dat we ons lijf maar één keer zijn.