Programma

Twee performers betreden het podium en beginnen te huppelen. Paden ontstaan en geometrische vormen worden zichtbaar, terwijl de dansers zich verplaatsen binnen het denkbeeldige raster van een stad. Met The City - A skipping piece doet Andreas Hannes onderzoek naar het begrip afstand, gefocust op de spanning tussen lichamen, principes en perspectieven.

Kind komt kamer binnen is een oefening in vragen stellen, in niet-weten; een gezamenlijke poging ons te verzoenen met de onbegrijpelijkheid van ons eindige leven. Samen met de toeschouwer kijkt Bart naar een spelend kind, dat in staat is zijn niet-weten tot een spel te maken.

Plasticville is een tuin om doorheen te dwalen, om in plaats te nemen en om in te vertragen. Loop rond, ga liggen of zitten en laat je verwonderen door de verschillende plastic organismes in deze bijzondere leefomgeving.
Op de openingsdag is Plasticville gratis toegankelijk. Haal deze dag je gratis ticket aan de fysieke kassa in Het WerkWarenHuis.

Te zien tijdens verschillende timeslots tussen 16.00 & 21.00u.
Tickets per timeslot (€ 7,50) te koop vanaf 1 maart 2019.

Choreografe Sarah Bostoen verbeeldt met Poetic Machine de macht en onmacht van het brein. We zien het openbreken van een ziel in verschillende onmenselijkte creaturen. Het publiek wordt meegenomen in een donkere trip door een surreële bewegingswereld. De indringende soundscape, ademhaling en innerlijke gedachtewereld komen samen in krachtige, psychologisch geladen dans.

Een groep mensen rent onophoudelijk tegen een muur op. Elk met een eigen tempo, maar uiteindelijk toch vooral samen – als één deinend lichaam. MUUR is niet zozeer een tragische metafoor voor de kleinheid van de mens als wel een gezamenlijke poging om hoopvol te zijn in het licht van wat ons moedeloos dreigt te maken.

Een jonge generatie van antiracistische schrijvers, klimaatactivisten, economen staat op. Jonge mensen die geboren worden in een kapotte wereld, rondkijken en verontwaardigd vragen: ’Really? Is this what you’ve left us?’ new skin is een monoloog van de virtuoze Hannah De Meyer over die verontwaardiging en over de vastberadenheid, de energie en de liefde die ermee samengaan.

In FOMO probeert iedereen op de been te blijven te midden van de allesverslindende veelheid, steeds in strijd met de dreigende leegte. FOMO is een spelonderzoek van House of Nouws naar ‘fear of missed opportunities’. Mis het niet, kom kijken!

In Cuckoo deelt de Zuid-Koreaanse theatermaker/componist Jaha Koo het podium met drie gehackte, sprekende rijstkokers. De rijstkokers zijn Koo’s gesprekspartners in pijnlijk grappige dialogen over het eenzame leven waar Koreaanse jongeren mee te kampen hebben. Want hoe groei je op in een prestatiegerichte hypermoderne maatschappij waar sociaal isolement, jeugdwerkloosheid en zelfdoding hoogtij vieren?

Via symfonische kreten en disproportionele volksdansen creëren Leirens&Storms als scheefgezakte marionetten het ritueel van de ondergang. Het duo kneedt zich opnieuw tot twee uit de kom geslagen figuren. Deze schepsels dicteren hun slotzin. Aangewezen op elkaar, spelen ze het laatste spel en verwachten het einde. Waardig in hun verval kapen ze hun doodslag. Absurd, komisch en duister.

Vladimir Nabokovs controversiële klassieker Lolita beschrijft de obsessie van een volwassen man voor een twaalfjarig meisje. Maar wat zou er gebeuren als we het perspectief omdraaien? Regisseur Marijn Graven vroeg toneelschrijver Nunzio Caponio om een monoloog te schrijven voor acteur Benno Veenstra. Geschreven vanuit het kind, dat zich mateloos voelt aangetrokken tot de volwassene. Om eindelijk eens de andere kant van het verhaal te horen.

In Engel zien we twee performers - een circusacrobate en een danser - die werken met lichaamsgewicht, momentum en richting. Een fysiek duet over de innerlijke strijd van ieder mens met de verschillende kanten van onszelf en de dingen in ons leven waar we niet direct betekenis aan kunnen geven.

In 10000 dingen onderzoekt Michiel Deprez mentale processen. Centraal staan vragen als 'Wie is de denker achter je gedachten?' en 'Waar komen die ervaringen in je hoofd vandaan?'. 10000 dingen is een ode aan de mens die begrijpt dat het leven zinloos en waardevol is, die vooruitkomt zonder grond onder de voeten.

Voor Monumental Metamorphosis heeft performer Milou van Duijnhoven zich gewijd aan het bestuderen van de Japanse schermkunst. De voorstelling gaat over de durf van de mens om zichzelf te herscheppen. Over compromisloos loslaten en de echoënde hoop op altijd voortbewegende transformatie.

Lullaby is een gedanst, hedendaags wiegelied dat wakker schudt. Een absurd en acrobatisch duet dat zich richt op de millenialproblematiek: het idee dat ons leven altijd leuk moet zijn. Want leven als sardientjes in een blik, dat willen we al lang niet meer.

In #3 RELAY, het laatste deel van de Big Data Trilogie, werpt playField. een blik op zowel de geschiedenis als de toekomst van het digitale tijdperk. Sinds de eerste primitieve computer heeft digitale technologie zich razendsnel ontwikkeld. Maar waar gaan we naartoe? Hoe gaan we als mens om met het razendsnelle tempo van de voortdurende vernieuwing? Worden we slaaf van een intelligente machine, vallen we ermee samen of verdwijnen we en creëren we een wereld zonder ons?

Het Engelse woord ‘without’ verklaart dat ‘zonder’ niet op zichzelf bestaat. Iets kan pas zonder zijn wanneer het ‘met’ is geweest of zal worden. Met deze solo verkent Rita Hoofwijk de af- en aanwezigheid van de dingen, de mensen, mij, jou. With Out Me is een uitnodiging om samen te kijken naar de leegte en alles wat daarin te zien is.

In STAAN stelt The100Hands het vermogen om te blijven staan op de proef. Hoe ver kan het lichaam geduwd, getrokken en gebogen worden zonder met beide voeten van de vloer te komen? Wat als niet het bepalen van een winnaar, maar het spel vol kracht en overgave door blijven spelen het doel is? The100Hands zullen in en om het festivalhart hun onderzoek vormgeven. Tussen en met publiek en toevallige passanten.

STAAN vindt plaats op wisselende toonmomenten tussen 17 en 21.00, geen tickets nodig.

Een groep jonge mensen in een Westerse samenleving geniet van alle privileges die de vrijheid en welvaart hun oplevert, in het volle bewustzijn dat hun wereld gebouwd is op leugens en hebzucht. Andere mensen en de planeet worden door hun gedrag vernietigd, maar deze kennis stoppen zij zo ver mogelijk weg: smile and wave. Dan staat de Apocalyps daadwerkelijk voor de deur.

Vandaag beloont een vakkundige jury uit alle ingezonden ideeën het beste concept met De Troffel bestaande uit € 7.500 en de uitnodiging om de realisatie van het plan op Festival Cement 2020 te tonen.
De presentatie van de acht genomineerde concepten vindt plaats van 13.00 - 16.00u in de Matzerzaal van de Verkadefabriek. De bekendmaking van de winnaar en de uitreiking van de prijs vinden plaats om 18:00 uur in het Festivalhart in het WerkWarenHuis.

Tijdens deze editie van Festival Cement wordt er een middag georganiseerd over dramaturgische praktijken buiten het theater. Welke meerwaarde heeft de dramaturgische blik voor de recherche of een uitvaartdienst?

In 2018 organiseerden we de eerste Dag Scenografie in samenwerking met LIPS&KNOBEL. In navolging hiervan organiseert Festival Cement dit jaar weer een Dag Scenografie. Dag Scenografie is een ontmoetingsdag voor scenografen, kostuumontwerpers en aanverwante makers met als thema 'Beeldenstorm'.

Komende editie bestaat Festival Cement 20 jaar. Daarom willen we graag enkele makers uit het verleden uitnodigen op het festival. Dit doen we tijdens het Estafettegesprek.

Het makersboek staat vol interviews, verhalen, beelden en achtergrondinformatie van en over onze selectie van makers. Het makersboek wordt gecoördineerd door Filip Tielens.

Festival Cement kent dit jaar een extra podium! Ontdek elke dag een nieuwe editie vol treffende beelden, rake verhalen en vlammende betogen. Het Podium van Papier wordt gecoördineerd door Nuno Blijboom.